ARAMIZA HOŞGELDİN MİNİK KELEBEĞİM...

Tarih: 15.11.2008

Saat: 11:15

Artık bitmişti,9 ayın sonuna gelmiştik ama bir de bana sorun son 1 ay nasıl geçti diye o kadar heycanlıydık ki muratla beraber kızımız nasıl olcak, sağlıklı mı olcak kime benzeyecek ,gözleri ne renk olcak saçaları oclakmı bunu gibi birsürü merak içinde kızımız duruyu bekliyorduk.Artık ayın 14 üne gelmiştik.Doğumu ayın 15 i diye planlamıştık dr.ufuk beyle kasımın 15'i özel ereğli anadolu hastanesinde epidural sezryanle doğum gerçekleşecekti.Annem 2 3 gün önceden gelmişti zaten herkesde bir heycan vardı bizim tarafın ilk torunu olacaktı duru muratların tarafınında ilk kız torunu olacaktı.O gün herkes bize geldi teyzesi ankaradan geldi bir gün önce.O akşam bizde toplandık güya heycanlar yatışacak ama nerdeee heycanımız daha da artıyodu özellikle muratla benim.Herşey hazırdı çantaları aylar öncesinde hazırlamıştık bizim kızımızın kokoş olacağı daha o günlerden belliydi bir valiz dolusu durunun eşyalarıydı.Hastane çıkışları 2 şer tane, battaniyesi ,alt açması ıslak mendilleri, bezleri kuru memesi(ah ah)...Akşam hepberaber çaylarımızı içtik sabahat annem (babanne), burak(amca),sema(yenge),burçak(hala),apo(enişte),annem(anane),babam(dede) ve büyük misafir teyzoş gülcem ve minik kuzenler emre ve hasan mert.Meyvelerimizi de yedikten sonra herkes evilerine çekildi biz kaldık anane,dede,teyze iel birlikte ama kimsede uyku yok ben duşumu aldım saçlarıma fönümü çektim yarına hazırdım ama birtürlü uyuyamıyordum sürekli hayatımıza renk katacak anlam verecek DURU yu düşünüyodum. Murat la uyuyamadık ama neyseki güneş doğmuştu artık ve sabah olmuştu.... Sabah ilkönce muratla gülcem hastaneye gitti.Odayı süslettirecekelrdi annem kapı süsünü falan yapmıştı zaten sadece kapıya takılacaktı saat 10 olmuştu ve hastaneye gitme zamanı gelmişti 11 de ufuk bey alıcaktı ameliyata murat bizide almaa geldi eve ve hastanenin yolunu tuttuk.Herşey hazırdı annemle günler öncesinden hazırladığımız şeker hamurlu kurabiyeler sepetler allermiz doluydu yani.Hastaneye gittiğimde oda süslenmişti sadece duru yu bekliyorduk.Yavaş yavaş herkes gelmeye başladı kalabalık oldukça heycanımız daha da artıyordu .Sonunda hemşireler geldi ve herkesi odadan çıkardılar ve beni hazırlamaya başladılar epidural olacağından tamamen bayılmıyacaktım sadece belden aşağısı uyuşacaktı yani görmem gerken o dakikayı duru nun dünyaya gözlerini açtığı o ilk anı görecektim.Doğuma benimle birlikte kuzenim caner de girecekti o ilk anı ölümsüzleştirmek için fotoğrafları çekecekti (onada çektiği süper fotoğraflar için teşekkür ediyorum duru ya ve bize unutmayacağımız harika bir hadiye hazırlamış.)Ve artık hazırdım beni ameliyathaneye götürmek için sedyeye aldılar işte en korktuğum an istemesem de yaşlar gözümden süzülüyordu babamla gözgöze gelmek istemiyrdum çünkü onun ağlamasına dayanamıyordum benimle beraber herkes ameliyathanenin önüne kadar geldi herkese el salladım ve içeriye girdim çok soğuk değildi ufuk bey beni bekliyordu. Hemen anestezi uzmanı belden aşağımı uyuşturdu ve ameliyat başladı hiç bişi hissetmiyordum ordakilerle muhabbet ediyordum ve birden beklenen ses duyuldu minik meleğimin ilk ağlaması o an anlatılamaz heralde bir insanın hayatında yaşayabileceği en güzel an gelen ses benim bir parçamın kızımın sesiydi.Sonra bana gösterdiler duruyu harikaydı,mükemmeldi, süperdi.Sonra onu götürdüler kapıda babası ananesi babannesi dedesi teyzesi onu bekliyordu.Sonra benim işlerim bitmişti artık kızımın yanına gidebilirdim herkes hala kapıdaydı beraber asansörle odamıza çıktık kızım beni bekliyordu.Pembelerin içinde minicik bir surat vardı gözleri cin gibi açıktı etrafa bakıyordu.Hatane çıkışalrı büyük gelmişti minik kelebeğimi bis 3-3,5 kg arasında bekliyorduk o 2.89 kg doğdu.Duru'yu benim yanıma getirdiler Duru bana o kadar güzel bakıyorduki annecim ben geldim der gibi.O anı unutamam.Minik kelebeğim aramıza hoşgeldin iyiki geldin seni çok ama çok seviyoruz....